Her hikayenin bir kahramanı, binlerce figüranı olur.

/

Evet doğru; belki hikayenin kahramanı ben olamayacağım hiç
Belki ellerimi tutmanın hayali hiç kaplamayacak içini
Belki uzun metraj bir terk edişle bırakacaksın beni karanlığa
Yada ömrüm bitecek seninle vuslata çıkmadan
Bulutlar ağlayacak belki arkamızdan !
Belki dört kolluda eş dost sürüklerken beni öbür tarafa
Senin gözyaşların olmadığından, kalacak gözlerim arkada
Belki birazdan çekip gideceksin...

Olsun !

Ne fark eder ki?
Seni yaşamak dudaklarının kırmızısına aldanmak gibi
Mahallenin en saf çocuğu olup her yalana kanmak gibi

/

Senin yanında kalmak acı çekmekse eğer...
Nerden biliyorsun
Ya ben seviyorsam acıyı?
Ya ben adalet diye kucaklıyorsam sevdanı her gece?
Ya ben düşünmüyorsam gelmişi geçmişi?

/

Adaletin koynunda, kuşların kanadındayım sevdiğim !

Ve bir olumsuz nokta daha var, onu da aktarayım
Göçe zorladığın leylekler,
...yari kaybetme vaveylasına bu baharda kutup da...

Unutma !

Seni seviyorum.
Acınla beraber.

Hani bu sevda ölüme de gider...
Adaleti de gözlerinden öper !


Hüseyin Özkaymak
Ayvalık