12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1464
Okunma
ebrû rengini giyiniyor
takınıyor iyi niyetini yüzüne
kırk yalanıyla
tedirgin bakışlarından yakalıyor avını
gündüzü kollarından çekip düşüren tuzakçı
ve kendi kendinin kundakçısı oluyor kişi
ağırlaşıyor gitgide
taşıyamıyor gece sızısını bedeni
bir sancı ki, unutmaya izin yok
kulağında/ dönüp duran
susturulamayan bir ses
mütemâdiyen kapısında, arsız bir yüz
ruhunu sarıp sarmalayan
sonsuz gece
ve upuzun bir yol sonrası
her defasında
körlüğüne, aymazlığına şaşıyor
çözemiyor müptelâlığın gizini
hep aralarında gece
karanlığın koynundan sağılamıyor ışık
başkasının eliyle
dönmüyor başka yöne ıstaka
kurak iklime mahkûm
gündüze pusulasız ruhlar…
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir