19
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1279
Okunma
deli taylar gibi koşturup durmuştu
geçmişti papatya falı zamanı
griydi hayat rengi hâlâ...
yenilgisini kabullenmedikçe
düşlerinin rengini boyayamayan ellerini
kanatıp duruyordu, yüreğinin tırnaklarıyla
yağmurlar dolusu ağlarken
yalnızca
gözmerceğine yerleştirdiğini görüyordu o
ve bir türlü vazgeçmiyordu
dalgakıranı olmayan limanda
dalgalarla boğuşa boğuşa
cebelleşerek / dişe diş
zorluyordu umudu
bir ney çağıltısından süzülüp gelen
bir masal olmayacaktı yaşamı oysa
çünkü hayat
yedi vermeyen bir gül dikmişti doğduğunda ona!...
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir