Yüreğim nereye?
Zihnimin yanlarına yapay çiçekler dikeceğim, rahatlatıcı

Belki de arifler manayı dile çevirir
“Acısı var hala diyor? Unutmuşçasına eli hep sol yanında!"

Evet bendeki! Acının en lezzetlisi

Adına mürekkep karışır diye adını yazmıyorum!
Ne ile mi yazardım dizelerimi
Ah! Şu gönlümüz! Varmıdır ki yazısızı
Ya şu gönül! Ondadır bu nüshanın acı sızısı

Bağrıma öyle bir sur üflendi ki
Güneşi tutun
Aya haber salın bu gece çıkmasın
Örtün, üstüme örtün muhtaç olduğumu
Islak bir yorgan gibi, girift bir sevgiye sımsıkı bürüneyim
Benim diyeyim
Sanma ki hikâye bunlar
Benim gerçeklerim onlar

Gecenin en metruk anında düşsün olur mu?
Sıcacık bir günde çimenlerin yeri öpüşünü düşün
Bir çocuğun gülüşünü düşün kirpikleri ıslak
Süheyla’ya değişmem kendimi
Öyle bir aşka tanık oldum ki ben
Tar sözsüz gönül secdede

Zen dedi? Senin için

Dedim ki? Ne olur tenhaya gidelim
Bazen gözyaşları dua gibidir
Ki, o yıkadı günahları masuniyeti
Hüdaiyim kalksın gönülden perde
Açıldı gök kapısı
Otuz yıldan son dileğimdi dilediğim

İbadetten aldı gıda
Sol yanımın damarında zıplayan
Sanki kalbime kelebek kaçtı
Bin acıya gebe bırakarak canımı
Hiçbir aşk hiçbir aşığın göğsüne
Bu biçim koymamıştır baş

Neyin mükâfatıydın kimse bilemedi
Neyzen bakışlı, başın göğsümde emniyette
Ne adını ne de özrünü gizleyeceğim, alnını ver öpeceğim
Anlatacağım seni konuşmaya dermanı kalırsa yüreğimin

Tut yüreğimden o seni görmedende tanır
Sana hediyeler sunmak isterim aşkım
Uçsuz bucaksız bir "ledün” âlemi gibi
Sana yakışan armağan bu olmalı

Fikir garip unutmuştu kendini
Ey can! Bütün dalların aşk içinde
Aynı duanla, aynı yüreğinle deniz güneşten kavruluncaya dek
Sen yalnızca Rabbine rağbet et
Gaflete düşme sakın
Rab sana yakın

Bütün dillerde
Tevekkül, teslimiyet

Niyet ettim!
3 kere ağzıma aldım, senayı!
3 kere burnuma çektim şevki, genzimi yakana kadar
3 kere yüzüme çaldım sevgiyi
Mesh ettim aşkı! Elimi kalbime koydum
Salâvat getirdim! Allah kabul etsin

KAYIP YALDIZ