Pan Konulu Pencerendeki

soğuk ikindilerde özlediğim
portakal çiçeği kokusuna uzanan
küçük bir balkon anısı artık
birlikte sesine sığındığımız yağmur...





pan konulu pencerendeki sorulu ağaç
içeride son aydınlığı günün kaprisli
sevgiye yeni adlar buluyorum güleç yüzünde
çünkü bütün kuşlar uçar bütün balıklar yüzer
eser bütün rüzgarlar
ben de seni düşünürüm...




sanki unutkan ölümlerle başlar her an
yanımda değilse güzden uzaklaşışın
ıssız eşikler kıskanır yalnızlığımı
çünkü yıldızlar geceyi bekler
çocuklar sabahı
yollar uzağı bekler
ben de seni beklerim...





sıkıcı yazlar büyür
öfkeme susuşundan arta kalanımda
mevsimler korkulu gelir göçebe rüyalarıma
mecalim yok bakışlarını çağırmaya göğüme
uykularım koşar yardımına intiharlarımın
ölüysem sensiz...
ben kendimi değil
öldüreceğim sensizliğimi...

Kağan İşçen