Kabus

arşıma otursan
tüm dünya olur karşım
deva çarşım olur gözlerin
renklenirdi ömrüm



salkım saçaklaşırdım
derli toplu güzelliğine
ben dağıldıkça isterim
güzelliğinde dağılsın evrenime
anlatmakla bitmez
uzun boylu sesinin arkamdan seslenişi



sana bakarken sel olur gözlerim sığmaz yatağına
akan su bir daha gelmezmiş yavrum
ve akan suda bir kez yıkanılırmış
her anıyla farklı kapanıyorum ayaklarına göz kırpışının
bir kabus gibi devriliyorum dizlerinin dibine




su gibi azizim
bol bol su içiyorum
yangınım bitmiyor ayva tüylerine
ve saçlarını koklasam deniz tutar içimi
ikindi kahvaltılarının huzurudur yanında olmak
ellerinin manzarasıyla içmek aşk şarabını



ömrüme boylu boyunca uzanan
bir servi gibisin
gölgesinde kıyısız göklerine daldığım
kirpiklerinin
başka göğüm yok
gözlerinde rengarenk uçurtmam
sadece sana koşarım
kırlarında saçlarının




’sol elinin orta parmağına taktığın
bir hayat yüzüğü olsun güneş şefkatim’

Kağan İşçen