Uyan gül kokularında
Tut üşüyen özlemlerimi
Biten her günün aydınlığında
Doğ bir uçtan bir uca selametle
Nizamı azimli uyandır sessizce


Önce kirpiklerin duası değsin göz uçlarına
Damlaları silinsin gecenin
Islak nem olan yüzünün kıvrımlarına
Düşmesin
Yanaklarından umutların


Saçlarının arasında gezinsin ellerinin inceliği
Tel tel sökülsün acıların
Taransın gün ortasına sevdan
Başlangıçlar anahtarını kilitlesin
Uyanan günün vakitsizliğine
Sessizce
Buselerin uzansın ertesine


Günün doğanında tan vaktinin serinliği işlesin
Nakışların renklerinde dökülsün
Yaprak yaprak güne nefes olsun
Seninle uyansın tazelikler
Kaşını sıyırsın gece
Birden nefesini öpsün ezberlerin


İşte
Biten bir gün daha doğdu seninle
Kapsama alanına gizlenen bakışların
Alışıla gelmiş bağlılığımın
Bedeni ölçülerinde
Düşmesin yarının sepetine
Tutuşan yüreğimizin enkazına göm aşkımızı


Uyan artık birlikte doğalım güne sevgili...


n.altın 08/02/2011