kaç kez duydum endişeyle
aşkın uzaklaşan ayak seslerini
sarıldım yalnız yüreğime
avuttum sensizliğimi



bir çok şeyi unuttum da
unutamadım seni



umarsız karanlık
aldırmaz tavrıyla dalarken uykuya
yüreğimde bir baş kaldırı çığlığı
ey yar
yokluğuna sükutumdur bu dem



ne bıraktı ki hayat bana
yaralı gönülden
ve yokluğundan başka



kayboldum uçurumlarda
hep yeniden ta baştan
gölge oldum peşinde
sokuldum düş olup yanıbaşına
aşkın ahenginde yumdum kirpiklerimi
sabahı gelmeyen gecelere



dile getirilmeyen sözcükleri çıkardım
tozlu sandıktan
demesen de biliyorum
içinde suskunluğun birikmişliği
parçalar ruhunu gültanem



sırlı camda bakamazsın gözlerine
tükendiğini söyler sabrın
ikimizin yerine



etme yar
kaybettim diye güneşin ışıklarını
gitme
bundan sonra yıldızlar var
al bir gül açar belki ömründe
etsende inkar
aşk ayılmaz bir sarhoştur
sarıl nefesime
kal
gitme

umut sensin

tüketme...