geçtin yanıbaşımdan aniden
dudakların çayımda kaldı..

uzun kış gecelerinde sarıldığım
ve ırmaklar boyunca akıp gittiğim
gerçeğin düş ülkesiydi
şiir,

sonsuzluk
bir de kısır korkular
boynumuza asılmış yüzlerden,
geçmiş
ve gelecekten
doğurgan
bir baba ocağının
dem’ine sığındı

çakmak çakmak gözlerin
gözlerimden
tek yudum almadan
ne de çabuk aktı

derin umutlarımız henüz düşmeden
günbatımı sevdasına
biz
yaralı bir kuşun ağzından soluklandık
hayatı

sustun içerimde aniden
avuçların yastığımda kaldı..

hikaye
roman
hatta bir piyano
sürükledi öpüşlerini
sessiz kederlerimin güncesine,
masal henüz bebekti o vakit
hayallerimin
dokuz-altı filesinde


şimdi
eski bir film şeridine
döner
ve sarılır gibi
kucaklarken gölgeleri ;
aralık’sız
bir ayrılık çalıyor zaman,
zaman
yüzümü kanatan
sonsuz bir yalnızlığın
ilk harfi..