Belki hiçbir şey yapamadım onca zaman
Belki de yokluklarda gezindim daima
Severken sevgimi anlatamadım dilimle
Dilim lal oldu,ben sustum seni anlatmaya
Belki yanında olamadım ve tutamadım ellerinden
Gülüşünün mendereslerinde dönemedim
Uygun adın yürüdüm kendi yokluğumda
Belki de hiç seni anlayamadım sen gibi
Kendimi anlamaktan kaçar gibi kaçtım
Bir hüzün doldurdu menekşen yanımda
Kardelenle diktiğim ümidimi düşündüm
Görebildiğim hayal olmaktan başka
Gerçeğin en saf halinde yaşar iken
Belki de dediğim gibi onca zaman
Sevdim ama sevgimle coşamadım
Yasta olan kalbine dokunamadım
Gözlerinde bir ateş olamadım
Gözlerime dolan seni sana anlatamadım
Göz çukurumdan boşalacak yaşların
Acı bir hasretle buharlaştığını
Ve sevginle mutlu olduğun anları
Sana o an gibi anlatamayaşımı
Sana adam gibi,sana delikanlı gibi
Belki de gerçek seven gibi
Söyleyemedim

Ama ne kadar suskun da kalsa dilim
Ve konuşamasa da sana güzel sevgim
Daima içimde büyüttü seni yüreğim
Çok zor olan aşka,çok bağlandım
Döndüm dolaştım kendi bayırlarımda
Benle mutlu olabilme hayalini düşünüp
Hayallerimden sensiz hayalleri söküp
Her anım doğum günüymüşçesine
Ve her dakika sevdiğim pastamı yer gibi
Senin olmadığın düşünceleri benden
Hep bana kalman için hep sildim

Üzülmene üzülüp,sevince sevinip
Melek dediğim yüreğinle bazen didişip
Bazen de en tatlı muhabbetimi ettim
Nazınla bir garip olurken,adına şen oldum
Bilmediğim deryalara sürüklenir gibi
Her an hep yeni heyecanlarımla beraber
Sana geldim ve sana koştum ve senle doldum

Şimdi o günlerin geçmiş olabilme telaşasıyla
Bende olan en son heceleri döküyorum
Senle dolan yüreğimde benden kalanları
Böylece her gece senden ayrı söküyorum
Ki zaten benim olan yürekte
Bir sen kalasın diye böylece


Ne tahayyül,ne deniz kenarında ki saatler
Ne de bir başka senle dolmuş düşünceler
Hiçbiri sensiz avutmuyorken
Belki de o ışığı kapatan ben gibi
Yine yürekten sana dönüyorum sevgili