Karanlık güneşi uğurlarken
Bir korku iniverdi evin çatısından
Süzülüyordu düşman gibi
Sessizce yastığımın altına
Koyamazdım başımı
Uyku ile buluşamazdı gözlerim
Beynimde hep aynı soru
Uğulduyor

Korkuların esiri olmuştu uykularım
Firar etmiş akıl hücrelerim
Kalp atışlarım ritmini unutmuştu
Sığmıyor içime sebepsiz duygularım
Aynaya baktığımda ağlak bir surat
Bu ben miyim
Yoksa yoksa çıldırıyor muyum

Olmayan ayak sesleri kulağımda
Doğmak bilmeyen bir güneşi beklemekte
Zor bir doğum gerçekleşecek
Issızlığın dört bir tarafı sardığı gecede
Ya sevgi doğacaktı yada ihanet


Gözlerimi kapatıyorum
Malum olanları görmemek için
Yağmur sesi sarıyor odayı
Ve dağların ardından gelen
Uğultulu kahkahalar
Dolduruyor odamı
Korkuyorum,korkuyorum
Yoksa,yoksa çıldırıyor muyum

Zordur demişlerdi
Kolay olmayacak silmek
Aklını kaybedecek gibi olursun
Göz yaşların dinmez
Uykuların ,iştahın terk eder
Aklından ölüm çıkmaz olurmuş


Elin kağıda kaleme uzanır
Başlarsın karalamaya olmaz
Bir kez daha,bir kez daha
Yarasın,yazarsın,yazarsın
Sonrada bir bakarsın ki
Odan ölü mısralar ile dolmuş

Sonra kalkarsın yerinden
Cama gidersin umutsuzca
Gelmeyeceğini bile,bile
Yinede umut eder
Kalbin sızlayarak açarsın perdeleri
Uzun zaman sonra

Bir güneş süzmesi gözünü alır
Yeşermeye başlayan ağaçlar
Seni selamlayan kardelenler
Bir tebessüm oluşur dudaklarında
Derin bir nefes alırsın
Ve işte o zaman anlarsın ki
Sen onu gerçekten sevmemiş
Onu çoktan unutmuşsun
Sen olmayan bir yası tutar olmuşsun
Sadece korkularının oyuncağı olmuşsun
Ve kalmışsın böyle
Hayır hayır artık korkmayacaksın
Ve sen artık sadece sen olacaksın



N.C.U

ŞİİRİME NEFES OLAN SEVGİLİ SAMET’E TEŞEKKÜR EDERİM