Hep aynı başlangıçların hep aynı sonlarla buluştuğu zamanları biliyorum

Sessizliğin hiç susamayacağı,sessizliğin bağırdığı anları...

Saçları ak etmesindense, uzun uzun konuşulan geceleri biliyorum

Kelimelerin iki taraftan biri için hiç olduğu anları...

Sözün kalıp yazının uçtuğu zamanları biliyorum

Elleri hissedemeyip,gözlere dokunduğum anları...

Yazmanın boşaltmayıp, daha çok doldurduğu kağıtları biliyorum

Kalemin ellerimde dans edip,silmeye halim olmadığından karaladığım anları...

Bir yerden sonra gülmenin bile sızlattığı dudakları biliyorum

Aşk kokan sözlerini tekrar edip, yalan olduğundan dudaklarımın yaralandığı anları...

Gözlerimin,ruhumun,beynimin kapalı olup ayaklarımın götürdüğü yolları biliyorum

Yürüyecek halim kalmayıp,tutunmak için kimseye güvenemediğim anları...

Özlemin doruklara ulaşmasına rağmen,kelebek ömrü gibi kavuşmaları biliyorum

Sarılmaların yalan,bedenlerin sadece bir ceset olduğu anları...

Beklemenin yüksek ihtimalle geleceğini bildiğin bir otobüs gibi olmadığını biliyorum

Kulaklarının çalacak kapıda, burnunun rüzgarın getireceği kokuda olduğu anları...

Herkes kadar,herkes gibi,daha niceleri biliyorum

Bilmemin bir işe yaramayıp defalarca hepsini unuttuğum anları...


BAŞAK KURU