Ölümün diğer adı hasret.

İyisi mi ben seni cam fanuslara kapatayım miniğim.

Gider gelir bakar dururum masum suretine

Sen değil misin kâbuslarımda beni izleyen

Bir kere değil bin kerecik de sen olursun izlenen.

Ölümün diğer adı zalim, küçüğüm

Vicdanı yok kalpsizin

Seni beğendi kendince ve biz…

Biz alamadık, kurtaramadık ellerinden seni

Pek güçsüz, pek korunmasız bildi bizi.

Aslında biz olmayacak duaya amin dememeyi çoktan öğrenmiştik.

Sanmıştık ki ölüm bize uğramaz, bize bir şey olmaz

Şükretmiştik sağlığımıza, sofradaki tuzumuza

Kuş yuvasını dağıtmak günahtır küçüğüm

Dişi kuşun bir kanadı yok artık en kötü zamanında.

Ha miniğim söylemeyi unuttum,

Ölümün diğer adı zamansız.

Sen gittikten sonra çok şey düzeldi

Geçti kalbimizin duman lekeli günleri

Soluduğumuz hava kara değil artık

Her gece hayal ettiğin masal kahramanımız geldi

Çok üzülüyor sana yetişemedi

Ayak seslerini arıyoruz hep birlikte

Bazen sessizlik sarıyor odaları

Hayır, sensizlik sarıyor

Duvarlar bizden daha çok konuşur oluyor bazen

Pazar sabahları neşesini arıyor kahramanımız.

Kraliçemiz pek bir kırık pek bir dökük

Ama hepimiz birbirimize benziyoruz küçüğüm

Yanına gelmediğimiz zamanlar hariç hayata gülümsüyoruz

Lakin tutamıyoruz gözyaşlarımızı

Sofradaki tabak sayısı giderek azalıyor, mani olamıyoruz.

Merak etme küçüğüm,

Ölümün diğer adı emanet.

Sen benim içimde emanetsin,

Ben senin melek kanatlarına…

Uçur beni yanına.


BAŞAK KURU