Pardon,
Ufacık bir şeyler diyip gideceğim
Hemen bitmesini istersin, biliyorum
Yormayacağım öyle çok
Yoracak hal bırakmadın zaten…
Dinle şimdi… Gördüm ki;
Saçlarını kesmişsin
Benden kurtulur gibi mi kurtuldun onlardan da?
Kilo almışsın
Sıkıntılarından mı arındın sonunda?
Yoksa asıl sevdiğin de seni mi seviyor?
Ne önemi var ki…
Bende kestim ümitlerimi saçların gibi
Bende arındım kilolarımdan sıkıntıların gibi
Topladım ne kadar kırığı varsa kalbimin
Bir kutunun içinde saklıyorum.
Bavullarım var, anılarımızı sıkıştırdım
Attım ama; bir daha asla açıp bakmamak için…
Bir insan bu kadar mı hiçleşir, kimsesizleşir, hissizleşir
Bir adam bu kadar mı düşer gökten yerlere
Ve bir kadın, sayende, ancak bu kadar yenilebilir sevgiye.
Pardon, rahatsız etmeyeceğim
Sadece bir zamanlar sevdiğim adama benziyorsun
Fakat onun gibi sert baksan da içimi yakmıyorsun
Gördüm, oradaydın, 50 mesafe adımında
Onca zaman sonra ilk kez karşımda
Öfkem sapasağlam duruyordu bakışlarımda
Ellerim titredi kırılan bir daldan çok daha fazla
Sanki sen değildin yüzümü avuçlayıp göğsüne yaslayan
Ve ben değildim sanki o kokuyu içine çeken doyasıya
Duramadım karşında, mahcubum içimdeki çınar ağacına
Anladım, o an ikimize de fazla
Kalmamış sevgim, öfkem infazda.
Eskiden öpüştüğümüz o yer, o anda, bize yasta…
Yapacak bir şey yok,
Çok borcun var bu aşka
Anlaşılan batacaksın ödemeye çalıştıkça…

BAŞAK KURU