Korkuyorum geceden
Peşin sıra geleceklerden korkuyorum
Hani? Hani yok ki gözlerin…
Gözlerin ki bir sandık olsun,
Saklanayım içinde.
Bakışlarını bakışlarıma katayım
Hiçbir kâfir boynumu bükemesin hiddetiyle.
Ama hani yok ki gözlerin, başka gözlerde.
Fark edilmesin bakışlarımı kaçırdığım
Artık içinde sen yoksun diye.
En çok da sen fark etme
Bir şey sakladığımı yeni günden
Korkuyorum gündüzlerden.
Karanlıkta sakladığım aydınlanır diye korkularım
Göreceklerini kaçırıyorum ardım sıra senden.
Sen dâhil bilmeyecek kimseler
Çünkü bilirlerse ne olacak hiç sormadığın gururum?
Bilirsen, yine fısıldarlarsa kulaktan kulağa seni
Nice olacak benim halim?
Ellerin hani? Yok ki ellerin ellerimde şimdi
Düştüğümde tutup kaldırsın beni.
Bakıp da hem gülüp hem ağlamamak için
Özlememek için yaktım yıktım vaktimizi
Okuyup da ağlamamak için yırttım,
Sildim kelimelerimizi.
Zaten hem sen hem ben
Bambaşka sevemedik bizi
Ki başka kollarda huzurluyuz şimdi.
Yine de aylar sonra bulduğum bir şey mahvetti beni
Yine de korkuyorum hala bedeninle çarpışmaktan
Hissedileceklerden korkuyorum.
Ama yok, söz sana en değerli hatıramızdan
Bilmeyecek kimseler
Neyi deme diye sadece sana fısıldıyorum şimdi:
Hani Bir kefenim var hep yanımda taşıdığım
Hah işte gülen, güldüren yüzüm onun içinde;
İçinde saklıdır fotoğrafın.
BAŞAK KURU