gözlerinden geçerdi mevsimler/im
kahve de olsa gözlerin
hep yeşile baktım ben

gün aydın
geceye günü taşıyan yüzün, ışıl ışıl
güneşi yansıtırken
afili düşleri doldurdun içime

bir damla sudan deniz yarattın sen
ve hüzün toparlanıp gitti âniden

kem gözlü aynalardan
kanamadan, büyücü gibi geçtim

kendimi saklayan/saklanan
deli bir taydım, uysallaştım
çıraktım yaşama, ustalaştım
senin deyişinle cadılaştım

zaman zaman dellenirim ya ters gidenlere
sakin sulara salar beni öğütlerin
hak var dersin, ilâhi adalet var dersin
kader var dersin, boş ver dersin…
sen iyilik timsâli adam/ım
bilmem, eşin benzerin var mıdır dünyada!


yanmayan ateşi yaktın
cenneti sundun bana
her derdime deva, çaremsin
bu gönül tahtından ömrümce inmeyeceksin….


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir