İçimdeki O Anlık

adı konmamıştı güzelliğinin o her adın başlangıcı
tutkusu içine kapanık gece yolculuğu tadı
akşamlar hem böyle bir de etine dolgun olunca
düşlemeye doyamıyorum saç uçlarının kendi halindeliğini
ben bir türk ozanıyım dağ başlarına alışkın
yufka yürekli yol tozu isyanı şehirlere
bir koşuda yağmurlu mevsimler sonu köyler sabahı

geçiş anlarını tanırım en çok
aşk ağrılı bir terleme basar benliğimi
avuç içlerine aldığın nefesimle daha bir güzelleşir
kırlangıçların masum küstahlaşmaları
ilk akşam yolculuklarından birinde
yüzyıl da olsa o kısa ömrün
sokaklarsa daima ihanete hazırlanır
içindeki o anlık ama sonsuzlaşabilecek neşeye

şarkılar susturmak içindir azgın ölüm korkusunu
çocukluğunu yaşayamamış karanfil kırmızılığında
ilk ışığı göz kamaştıran yarım kalmış romansın
mavi serpilir karanlığa önce ve
toprağın pelte tadıyla tortulaşır tüm çizgiler
doğanın uyanışıyla dirilir cesaret
yalnızlık çekilmez olmaktan çıkar
uykusuzluk ve aşkı sevebilmek
bir yaşam biçimine dönüşür...

Kağan İşçen