kar demlerdik öpüşlerimizde
zamana misafir olduğumuzu bilerek
suçlarını üstlenerek
boşa geçirdiğimiz öpüşsüzlüklerimizin
dağ türküsü inceliğinde

sen öpüştükçe hayıflanan
portakal bahçesi üşütmesi
ben her zamanki gibi
tüm zamanların eşi benzeri görülmedik
kılcal damarlarına kadar devrimci
gözünü budaktan sakınmasızlığı

çayı su bardağıyla içerdin ya
kıvırcıklaşırdı sokaklarımız
sokak demek sarılmak demekti
soluklarımıza
soluklarımız karışırdı birbirine
sokağı alan dünyayı alırdı ya
kınsız gülüşlüm
halkımın yağmur sıcağı
saçları mahalle kokuşlu
emekçisi ışıkları birlikte yorumlamanın

karşı karşıyaydık
insanlığın acılarının iki fotoğrafı
aşk yoksa biz yaratırdık
açlığımız bitmezdi birbirimize
bir de tarihin en değerli evladı
işçi sınıfına

içimdesin
ılıklığın sızıya dönüşerek
kesikler atarken gözlerimin altına
iflah olmazca fedaileşirken ömrüm
zamana güvenmeye

tarihle bilenecek aşk
cemreler düşürecek yüreğimize
iklimlerin adı sevmek olacak
kar düşleri kuracak
güneş yüzlü çocuklar
kardelen tadında sevişmek için
unutmak için portakal bahçesi
üşütmesi yalnızlıklarını
genç devrimcinin


kağan işçen