bakma haziran şımarık çocuğudur
yaz yalnızlığının
caddelerde mora çalan bu orospu aydınlık
içimdeki kederi doldurup doldurup içerim gözlerimin kadehine
varsayalım eylüle kadar yağmur yok
seni göremeyecek miyim
aydınlık pencerelerde perdeler havalanmayacak mı
ufacık bir his bir kıpırtı bir yaşam belirtisi
karşılıklı iki odadayız sanki
sen hem haziran hem temmuz hem ağustos
her şeyiyle umarsız eviyle evli bir kadın
bense eylülleşen hırslı hırçın
bir sokak arası tenhalığının loş boşluğunda
kendini akşamüstünün koyu tonlu bulutlarına kaptırmış
eşiyle eşsiz yalnız bir adam kış izlencelerini özleyen
gerçi hangi anı yazsam aynı tedirginlik
şerefsiz bir mahçupluk
sevişmeliydik
sonrası ölümsüz bir ölüm olabilirdik
şiir akşamları şirret
normalleşemeyen bir sabaha piç bir hazırlık
sevişmeliydik birbirimizi severek överek yalnızlığımızı
bırak aptallar ambargo koysun aykırılığımıza
ahlaksızlığımıza
kanamalarımızı hiçbir tanrı bitiremeyecek
ancak birbirine karışırsa seslerimiz çoğullaşır
makamlar anlamsızlaşır sadece biz evrenselleşiriz
sevgilim gülden darağacım
kelime dağarcığımda senden başka bir şey yok

kağan işçen