Ben seni gurbetin hatırına değil,
Gurbeti senin hatırına sevdim.
Sen içimde gurbet,
Ben seninle içindeyim gurbetin,
Herhangi bir yerinde memleketin…

Kokmasa da yağmur yağdığında toprak,
Düşmese de rüzgâr estiğinde dalından yaprak,
Dedim ya!
Gurbeti senin hatırına sevdim,
Ben seninle içindeyim gurbetin,
Herhangi bir yerinde memleketin…

Gözyaşlarımı sakladım gecelerden,
Yalnızlıkla arkadaş oldum,
Islak kaldırımlar benden önce yoruldu,
Olta attım nehirdeki yakamoza,
Sular yandı ahımdan,
Kaç sevda yanı başımda törelere vuruldu.
Yine de;
Gurbeti senin hatırına sevdim,
Herhangi bir yerinde memleketin…

Alıp gitti sevda türkülerimi,
Ağıt koydu, hoyrat koydu yerine,
Sen şivan nedir bilir misin?
Acıya da alıştım anne, acı çekmeye de
Acının da sevdası olurmuymuş deme,
Varmış inan
Gurbeti senin hatırına sevdim.
Senden uzak, seninle
Herhangi bir yerinde memleketin…

Ar olur diye yastığa düşürmedim gözyaşımı,
Ve bir gece;
Çıktım karanlık sokaklara alıp başımı,
Buldum yorgun kaldırımlarda arkadaşımı.
Üstü başı yırtık, tut ki sence bir deli,
Ne delisi anne, adam bir Veli,
Anlattı bana gurbette ezeli, evveli,
Sevdiği varmış bir zamanlar Dünya güzeli,
Yeter dedikçe anlattı,
Sonra seni sordu
Seni ona anlattıkça anne, ağzım tatlandı.

İşte böyle anne
Geceye yoldaş, deliye gardaş olmuşum,
Kimse sormadı seni o deli den gayrı,
Ben senden ayrıyım anne, o sevdiğinden ayrı,
Sen içimde gurbet, ben seninle içindeyim gurbetin,
Gurbeti senin hatırına sevdim,
Senden ayrı kaldığım,
Herhangi bir yerinde memleketin...


Ereğli, 2002

Yüksel Erentürk YILMAZ