’Sevmek mükemmel iş delikanlım
Sev bakalım
Madem ki kafanda yıldızlı bir gece var
Sev sevebildiğin kadar’

Nâzım Hikmet







diyorsun ki
‘düş lazım bize’

düşünü alıp iki yakama ilişiyorsun
yakamı paçamı dağıtıp
düşüyorsun iliklerimden
düş olsak gelecek misin
bağdaş kurup oturacak mısın aklıma
düş-sellerinde yüzecek misin
gözlerimle birlikte

sesini de al gel, düşünü de
kat benliğimizden içeri
istemiyorum
hakim olma kalbine
ikna et
kalbime yatarsan
düşler kurup
hani şöyle yıldız gibi
ışıl ışıl, kımıl kımıl
afili bişeyler
serpiştir işte
saçlarımdan
yüreğime
doğru
ak-sın…

/sen inandığım ’en’ düş!sen, yalansın!/

hadi beni inandır yalan olmadığına
hadi daralt içimi
hangi gece
sabaha kavuşmadan bitebildi

sen say ki aklımın en doğru yanısın
yarımsam say ki sen de yarım-sın
şimdi en güzel öykülere ak
beni söylediğin türkülerde yak
sevdiğim, soyun düşlerini
düş de
değil mi ki
bizden birer ırmak…



-düşlerimizin sonsuzluğuna ve büyüklüğüne bağlıdır umut denilen gökkuşağı
yeterince ahenkliyse göze alamayacağı güneş yoktur bulutun-


fulya/ocak2011