Yıllarımı verdim saz ile söze
Kadir kıymet bilmez geldik belkide göze
Felek bakmaz artık yaş ile söze
Bu dünya yalan belki ama
Hayatın tek bir gerçeği var
O da yalnızca ölüm

Ölüm geldi sessizce
Çaldı kapıyı korkmadım
Bir kırık sazdı elimde
Dolandım durdum
Kimi zaman gece çaldım
Kimi zaman gündüz

Yıllarca ses oldum
Yağmur oldum yağdım
Nefes oldum dillerde dolandım
Ama korkmadım
Hep yürüdüm
Kim için türkülerim için
Kim için nefesim için
Bu genç yaşta ayırdılar bizleri
Yalnız kaldı şimdi türkülerim
Ben ölümden değil
Sizlerden ayrılacağım diye korktum
Bundan sonra türkülerimle anın beni

Oy dağlar
Zalimsin sen dağlar
Kar yağar kapanır yollar
Giden bir türlü geri gelmez
Analar kan ağlar

İz kaldı el üstünde
Göz kaldı yol üstünde
Yollar uzun dönüşüm yok
El veda sana hey insan
Ben gidersem sen ağlama
Siyah perde indi önüme
Sabahın ayazında
Her an sarmalar bizi ölüm
Kapalıdır kapılar
Geçilmez her taraf örümcek ağı
El veda sizlere

Ben öldükten sonra
Ne gözyaşı kalır
Nede bir duygu
Ben giderken ardımdan
Sazım kaldı sizlere hatıra
Sanma ki
Uzaktır ölüm insanlardan
Bir nefesti
Gezip durdu ensemde yıllardır ölüm
Güneşin doğuşuyla buldu beni
İlk defa bu kadar
Yakın hissetim kendime ölümü
Çalamam artık sazımı koptu teli
Uçup gitti gelmez geriye bir daha
Kıvırcık Ali...
Hüseyin YANMAZ
13/01/2011