Evvel Zaman içinde Nostalji…

Benimde oldu güzel yıllarım,
Deli sevdalarda yaşadım bir zamanlar.
Mavilerde pembe geceleri sabaha erdirdim,
Mor gecelerde yıldızları avuçladım göklerden.
Efsunlu sabahlara merhaba dedim,
Sevdiğimin kollarında.
Bende yaşadım pembe panjurlu odalarda…
Kafa tuttum bazen güneşe ve aya,
Sırtımda hissettiğim bir Anadolu Güzeli ile.
Meydan okudum yıllara.!!!
Güçlü idim;
Kimbilir belki İstanbul Boğazını satın alırım diyordum,
Ve hatta Çinsetti ni aşarım…
Benimde ilkbarım oldu,
Dallarımda kiraz ağacı çiçeğe durdu.
Boy verdi dünya meyvem/ ve mevsim Sonbahar.!
Kışa hazırlarken yurdumu yuvamı
Bir deli poyraz esti
Kesti kolumu kanadımı.
Gün be gün eridi canlar,
Can koptu bu candan dostlar.
Dermansız bir dert çaldı kapıyı,
Yaşam oldu ölüme kıl payı.
Ölüme çeyrek kala geçti bir üç yıl,
Bir ömür dü sanki üç değil.
Ve;
Bir Yirmidört Mart sabahı hayat durdu
Çaldı kapıyı ecel çok kötü vurdu.
Adı ölüm, adı kanser.!
Peki ya şimdi?
Evvel zaman içinde Nostalji.
Eyy.! Hayat…!!!
Sen ne imişin be…


Şiirime yorumu ile katkıda bulunan değerli dost Faruk CİVELEK kardeşime çok teşekkür ederim...
İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”