Bugün yine kol geziyor yalnızlığım
Sinsice dolanıyor peşim sıra.
Gecenin hangi deminde vuracak
Zehir kusan hançerini
Neremden parçalayacak beni
Bilmiyorum.!

Bugün yine kol geziyor yalnızlığım
Kaç mahpusluğuma damga vuracak.
Bense kızılca kıyamet gözlerle
Güne merhaba diyeceğim,
Şafak ha söktü ha sökecek.
Suru yıkılmış gönlümün
Duvarlarına kaç dikiş atacak
Bilmiyorum.!

Bugün yine kol geziyor yalnızlığım
Telefonumda sustu bu aralar.
Ne bir ses ne bir seda yankılanıyor kulağımda
Eskiden kalma o meraklı halinde yok biliyor musun?
Hadi beni unuttun kedini demi özlemiyorsun
Sensizliğin kovuklarında çok hırçınlaştı bu aralar
Biliyor musun?


Bugün yine kol geziyor yalnızlığım
Susuz kalan dudaklarım şakra/şakra bölünürken
Dilimden güzel sözcüklerde dökülmüyor ki
Bir küfür düşüyor yine
Gelmişine geçmişine yalnızlığımın
Ve ben
Satırlarıma dokuyorum sensizliğimi
Anlıyor musun?

Bakma sen benim deli saçması sözlerime
Sakın gözün arkada kalmasın sevgili,
Bana emanet ettiğin yalnızlığıma
Gözüm gibi bakıyorum.

Biliyor musun?
Sabıkam bile yokken
Sensizliğe müebbedim ben…!

İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”