insanlar bencilleri kadar mutlu oluyor hayatta

...

büyük sözü dinleseydik belki biz de iyiydik
hani -her koyun kendi bacağından asılır- derler ya
ve buna rağmen,
biz neden kırarız ki bacaklarımızı yarin yolunda...

çokça mutlu olmak adına çokça göz yaşı dökmek mi reva?
yada bizim buralarda her hikaye mi karın tokluğuna?
hepsini at bir kenara, bunca soru işareti niye hala koynumuzda?

her acıdan sonra mubah mı suçlu aramak?
yada aynaya bakıp bakıp ağlamak mı sadakat?
sonra anlamak mı her şeyi yokuşa sürüklenircesine...

insanların birbirine olan mücadelesi mi haram olan?
yoksa bakıp eline koluna suçunu yakalaması mı tenhada?

...

ben aslında anladım her şeyi,
sonra dönüp söylendim kendi kendime

-boş ver gözüm, biz insanları çok sevdik- diye...



Hüseyin Özkaymak
30.12.2010
Ayvalık