Her şey aşktan öte;
Var olmanın ilk hecesinde ve de
Yok olma son hecesine kadar.

Ve gözler aşk ile yanarken,
Donakalan parmak uçlarını dişlerinde ısıtmak;
Sevmenin ilk cümlesi kadar.

Ulu dağların ardı sıra düşerken,
Durgun sandığın bir dünyaya yalın ayak,
Kavuşmaların sıcaklığı kadar,
Düşmek ve de dirilmek!

Ve görmeden Yaradanı severken,
Sevdiğini de görmek isterken,
Asla kirlenmesin diye gözlerin;
Kapatmak onu görene kadar,
Gerçek ve de yalansız dünyada.

İşte sevmek;
Bağ eyleminde bağlanan zümrütler kadar güzel ve de sıcak!

Derdine bandıkça,derdini sevdiğin,
İlahi kökünde fenafillaha erişmiş gibi,
Mecazi yadında ilkbahar çiçeklerinin,
Bembeyaz sadeliği kadar.
Ve az da pembemsi gülüşlerle de.

Özlendiğini ve sevildiğini bilmek kadar!

Ve ıslatmışken Rahmani yağmurlar benliğimi;
İki gün geçen sürede,sevenlerin bir ay geçti demişken;
Tekrardan bulutlarımı kapatıyorum zihnime.

Belki sağanak yağacak,
Ama filizleri ağaç olacak sevgisinde.

Ne de olsa,14 asır önce için kaç kez ağladık görmeden!