Doğumu bildiğin kadar bilirsin ölümü
Ölümü bildiğin kadar görmezden gelir us’un
Gidilecek olmanın soğuk ve ıssız yanını düşledikçe
Ürperirsin elinin sıcaklığı kadar,gelecek olmasından ecelin…


Oysa uğruna ölecek birileri hep olmuştur
Sus semeresiyle…
Hep ‘umarım’ların ve ‘keşke’lerin sırtında sesin şekilsiz
Hep ağıt bulutlarının sağanağında hıçkırırsın yaşama
Ruhun acıyla beslenir yana yakıla nabzın efkâra doyar
Görkemli ağrıların eşiğinde ağlamaklı tebessümlerin
Dönülmez yolların pişmanlığında hicranlı naifliğin
Hep anılmak istemişsindir oysa
Kendini kendi girdabında sırt üstü bulmuşsundur …

Saydam bakışların sislenir zamanla
Bu yüzdendir kirpiğin ucunda tek damlanın oluşu
Bu yüzdendir çocukluğunun zamanın arsızlığına duruşu
Bencilliğinin yeryüzüne soyunuşu
Bu yüzdendir nisyan fanuslarında avaz avaz fısıltın
Adını yitirirken kirpik uçlarında berceste düşlerinin
Bu yüzdendir ürperişin, bıçkınlığın burçlarına düşerken
Irgat başı olursun kinlerinin
Çenesi düşük kentlerde büyürken
Kulak kesiği dillenirsin
Buğulanır çifte camlar ağıtını çehrelerken kadınlar ve çocuklar…


Bu yüzdendir adını yitirdiğin anlara zerk olur sitemin bin türlüsü
Hayıflanışlar
Ürperişler arakesiti yılların
Askıda bekli…


Ve ruhunu giyip düne tövbeler düşse dualar arınır mı dudaklar bilinmez?
Zamanı dilim dilim soyup dünden ç/alıntı bir bıçakla
Geri gelir mi yıllar?
‘Ya da’ların ‘belki’lerin tutsaklığında kamaşırken hüzünler
Terk edilen öğütler döner mi yuvasına?

Yetersizsin
Mahcupsun özüne…


Ah… Zarif bir isyanın tesellisinde eriyecek
Kuşlar gagalarından kurşun dökerken sabahlarına
Şuursuz takvimlerden haberin olmadıkça
Geçmiş karelerde özleyeceksin kendini
Masum bakışlarına aldırmadan geçerken yıllar
Taş kalpli olmayı öğreneceksin
Ya da
Suiistimalinde merhametinin eriyip biteceksin
Kundak-kefen arası örselendikçe sabrın
Vicdanını giydikçe tin’in her vakit öleceksin…

Yüzüstü bıraktığın esefini nefeslen
Lütfet kendine vicdanını
Yüz ver itibarına
Eğreti çizgilerde gözyaşı dökme
Hatırlı bil ölümü
Gezinirken yüreğinde ki mezar aralarında...

Nefeslendikçe çiğerlerin
İnce ve keskin bir hesabın ucunda sendeliyorsun
Unutma yaşadıkça ölüme b/akıyorsun
Karanlık bir iz bırakma dudaklarda…

01.12.2010