Ve atari oynar gibi süzüldüm gecenin koynuna,
Gözlerimi zorla açtıran gücü sevdim bir daha.

Dilimi jiletle kestim bile bile,biraz kanattım,
Kopardım haylaz çocuklar gibi tüm çiçekleri,
Çöp tenekelerine,duvarlara yazılar yazdım,
Kanımı akıttım şehrin yepyeni kaldırımlarına,
Nefesim karıştı gökyüzünün sessiz rüzgarlarında,
Aşk diye bağırdı meczubun biri sokak yatağında,
Ayaklarım tüm dermanına sahiplenerek bir anda,
Dönüverdim uykularımı satın alan garip yatağıma.

Seslendi bana kağıtları toplayıp para kazanan bir abla.
Yataktan çıkmak zor geldi,baktım ama anında ona.
Hayırdır ne oldu dedim,yüzü islenmiş güzel kadına.
‘Aşık mısın sen bre delikanlı?’ demez mi bağıra bağıra,
Korktum bir an,mahalleyi ayağa kaldıracaktı zannımca,
Sonra kendime geldim,ellerimle selam verip gönlümden,
‘Evet’ diyebildim tebessüm ederek o güzel yürekli kadına.

Aşık olmanın en saf haliyle,susadım aşkımın sahibine,
Can oldu hayali yine,yorgun argın kalmış bedenime,
Doğurdum sancısı büyük istikbali en saf haliyle.

Ve himmet eder gibi koyuldum şiirin sonuna,
Gözlerimi zorla açtıran gücü sevdim bir daha.

Baygın bakışlarımda,bayıldı anıma ait hayallerim,
Başımı yastığa koydum ki;on saniye geçmeden gittim.
Şirin yüzünü görmek adına tekrardan rüyalarımda,
Sevmenin gerçek olduğunu bana öğretenin kanıyla,
Nefes aldım,hayata huzurla son kez tebessüm ettim.

Ve hicret eder gibi uzandım yatağın koynuna,
Gözlerimi zorla açtıran gücü sevdim bir daha.

Uykularıma girecek sevgilimle daldım rüyalara…