2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1507
Okunma
işte böyle yaşamak;
insanların içinden
kendini cımbız darbeleriyle
toplamak
ve
her ayrıntı için
acının kokusunu solumak...
1)
olmadığın saatlerden beri,
her cümlenin sonuna
ünlem koymayı alışkanlık edindim
ve
gözyaşlarımı
avuçlarımda biriktirip
denize sen diye sürmeyi
her kayboluşta
tekrar doğmayı
ve kulağıma isminin fısıldanmasını
2)
"hayatımın mutluluğa açılan kapısı sensin"
dediğinde inanmıştım
mutluluğa...
sonrasın da hep aynı bela!
kime inansam, palavra...
3)
çok rüyalar gördüm
senle gezinirken el ele
çok yalanlar duydum
senle yaşlanırken el ele
çok gerçek anladım
senle rüyalarda;
gezinirken el ele...
hep başa sardı kaset!
herşeyi attım bir kenara
ve
gördüm,
duydum,
anladım...
11.12.2010
Ayvalık
Şiirin sahibi
Cevap Yaz