’Her ne arar isen kendinde ara’

Hacı Bektaşi veli...


Yusuf’un zindanında ilmi öğrendim
Kenan diyarından yoksunum şimdi...

Yusuf!
Hayri nisa mı yaktı kalbini!
Marufu unutmuşçasına

Salâsı yankılanıyor öğütlerinin
Pazarlarda can akıtılırken

Adamlıktan insan olmaya heves etmemiş miydi âdem
Isırdığı elmayı unutma!
Günahlar ölmez...

’Ve yılan kadına –Havva’ya-dedi’
’ölümsüz olacaksın’
Emaneti ısıran hazret değil mi Yusuf

Aşk-ı kebir ile dilinde ahın
Yâredir ki canında ecnebi gezer
Unutma kuğuların diyarında şahan var Yusuf...




Züleyha’nın hırsı iki yakanda
Gözleri adımına eşkıya yeşerir
Yusuf sende ki burhan aslını inkâr etmez
Gönlün aşkına deveran...



Kenan kubbesinden yoksun
Züleyha’nın gözleri
Peçelensen de yüzünü
Yazgıdır Yusuf
Âdemden olma
Havadan doğma
Geçit ver Yusuf!
Geçit ver çatma kaş ...




Bak maveraünnehir’de rüyada
Aşkın münzevi çığlığı mecnun
Bak!
Bak ki ihanet yok Mecnunun zindanında
Fecrin hışmıyla Leyla’ya kıyma…



Ayrılık yaşamışken topyekûn
Ve efkârlar yutkunmuşken ol ciğerleri
Mecnunun rüyasını cefaya vurup
Enkazı Leyla’ya yıkma...



Ah Yusuf
Sabrın devadır filizlenen alnında
Çiğ/demlenir ahın ol bahçelerde
Sitem günahkârdır bilirsin
Ab-ı Kevser de su içemez
Efkâr-ı acziyetin…


Ey Yusuf!
Sen tarihin alnında filizlen daim
Asude sabrında yediverenler büyür
İlmine bahçıvan doğacak günler...


Ben sende özümü k/özlüyor tinimi arıyorum…

19.08.2008