Sessiz bir hecenin
Sonuna konulan nokta misali,
Düştü bu gün ay
Düşlerime...
Hayatın acıttığı
Kör bir hayal de
Ruhunu yakan meteorlara inat,
Yasladı kanayan ruhunu
Dizlerime...

İleriye işlemesini unutan zaman,
Durdu bu gece
Saatlerin kalp krizinde...
Yelkovanın ayrılığı seçtiği
Bu vakitsiz gece de,
Geriye sadece uykusuzluk bırakıp
Bir sesin hava da uçup gitmesi misali,
Gittiği bir sessizlikte
Unuttu akrebini,
Bir hayalin yıkıntısında...

Bir deniz sustu bu gece,
Dizlerimde ağlayan ayın
Anlattığı mutsuzluklarının
Kırıntılarında...

Bir ağaç ağladı bu gece,
Bir hayalin yıkıntısında gördüğü
Gözleri şişen akrebin
Yaprakları hüzünlendirdiği
Bir keder de...

Gece bitip,
Gün doğduğunda
Vuruluyor mühürler,
Ağlayan gözlere
Bir hüznün doğduğu ilk saniyelerde...
Atılıyor kementler,
Kederlenen aşıklara
Bir ayrılığın başladığı ilk gözyaşında...

Geçip gitti bir gün daha.
Doğdu güneş bir kez daha
Yıkık hayallerin üzerine...
Bir sabah rüzgarının yelinde,
Hatırımda kalan birkaç serpinti de
Gördüğüm ay ve yelkovanın yakarışlarıyla
Karışıyorum sokaklara...

Yürüyorum insan dolu sokaklarda
Hayali tükenmiş kalabalıkların arasında.
Gözlerimde yiten bir mehtabın
Sessizliğinde adımladığım;
Bir hayalsizliğe...