Özün ağlamazsa gözler ağlamaz
Ömrünle çok yaşa bizi güldürdün
Çok mu naz eyledik dostluğu bozdun
Hem oğlanı hem de kızı güldürdün

Ham insan bu fırtınalar estirir
Namert olan dostu bile küstürür
Kıymet bilmez edipleri susturur
Verdin ellerini bizi güldürdün

İnsan diye bakıp, gerçek insana
Çok güzel umutlar bağladık sana
Onu çok severdin hatırlasana
Üzülme ağlayan gözü güldürdün

Sevilmeden bir yüreğe girilmez
Mübarektir asla yüze vurulmaz
Evet, tüm mevcudat hakir görülmez
Solmaya yüz tutmuş yüzü güldürdün

Hak edeni sen mutlaka bilirsin
Dostum dediğine gider ölürsün
Aşkın ateşini “düşte” görürsün
Sevindin, görünce sözü güldürdün

Elbette senindir son karar son söz
Hatalı görse de af etmeli öz
Yürekten sevgiyle ağlayınca göz
Nihayet affınla bizi güldürdün

Bildiğim ustamı, bilmek muamma
Fazla naz eyleme; yetmeli amma
Kapında kulunum çıksana cama
Bu kadar nazınla sazı güldürdün

Mustafa Göktekin

Ustam İsa Kahraman’ın BİZİ ÖLDÜRDÜN
isimli şiirine nazire