bitti, gidiyorum artık senden
müsait bir yer bulunca ineceğim yüreğinden
bir daha uğramam duraklarına
çektim ellerimi senden

ürpermez bir daha tenin
gözlerin değmeyecek gözlerime
dudaklarımda aşka dönüşmeyecek ismin
günebakan çiçekleri gibi dönmeyecek sana yönüm

sahte yüzüne esir olmayacak gülüşüm
ısırgan otu gibi yakmayacak dokunuşun
kendime yeni bir hayat derliyorum
en güzel şiirleri hep kendime topluyorum

sen yoksun kalemimde, bu sana son mektubum
isminin ismimle son bir araya gelişi, son satırlar bunlar

ne mutluluktan bulutlara değdi kalbim
ne mutsuzluktan ölüp ölüp dirildim
ne delicesine sevindirdin
ne kederden kahrettirdin

hep griydi senin rengin
siyaha matem dedin
beyaza düğün dedin
hep hazırdı mazeretin

oysa kendine güvensizliğindi tek derdin
buraya kadarmış seninle yolculuğumuz
yeter bu aşk için bu kadar yorulduğumuz
boşunaydı yersiz suskunluğumuz

gurur saplandı sırtıma, bozdu oyunumuzu
vazgeçtim artık senle dolu her şeyden
bırak dokunma sen de, gidişimin son oluşuna
ısmarlama değil aşk, razı olmalısın sana düşen payına


fulya/haziran2009