şakaklarımda kudurmuş ter-inmeler
hoyratça şımarıyor tuz yangınlara
budandıkça ömür yollarım
gün boğuluyor gözlerimde
vakit akşamdır heval
ört imgelerimi
üşüyor hezal...

dirayetim tükeniyor heval
bu yürek kesiği ayrılıklar z/amansız tünedikçe başucuma
gücüm yetmiyor heval gücüm yetmiyor nefesle dövüşmeye.

zehir zıkkımım aynalara
dağınık düşüncelerim yolsuz
hancısı benim bu eşkiya sızıların
yoldukça saçlarımı ünlemler uğultular
ölüyorum heval...


elimde divit kalem
kelamı çivit döküyorum satırlara
duy heval
duy coğrafyamın yetim başlı yıldızı
duy lehçemin lâl dili
daha kaç renge boyanacak gökyüzü
arafın eteğinden dökülürken pastörik tablolar
öteki yüzünden göreceğiz dağları
sisli yalnızlıkların saydamlığından hıçkıracağız
pusuda vurulurken yazgımız...



biat edip alaca karanlığa alazlanacağız durmadan
gözyaşlarımız karışırken kahkahalara
xezal nasıl dayandıysa oğlunun şivanlı ağıdına
öyle sarılacağız pepuk çığlıklarına...

heval dar dünya
kuyulardan geçit yok yol bulmaya
sokaklar voltasız iki adım
caddeler dikenli
yorgunluğun kamburu çoğaldıkça sırtımızda
vadiler heval menevişsiz
vadiler günsüz, güne bakansız göçler
ahdimiz kan revan yoksuluz heval
yoksuluz sevincin uzağında
ah heval öfkem bombardıman
kelamım civan...

ölüme s/es verdikçe al duvaklı türküler
çocukları uyut heval masallar atlasında...



ah heval
zin öldü
mem oksijen çadırında
dua et heval dua et
ölmesin mem
sâlâsı değmesin ağıtlarıma
anla heval
babasız masalımda
mem’siz aydınlanamam....

ört imgelerimi heval
üşüyor hezal...