saklı
bir hazinedir kalbim
bulmasını bilene...


kimileri yolcu olur birlikte yürürsün
kimileri yol olur, önüne serilir
uzayan sonsuzluğu takip edersin
ve bilirsin ki hayatında yaptığın en içli yolculuktur bu!


tarifsiz bir hazdır yaşadığın
bazen de ne yol, ne yolcu olmak gelmez içinden...
bu alemde divane bir yıldız gibi kaybolmak istersin, yapamazsın
hep noksandır birşeyler
acemi bir Adem oluverirsin alemde


sonra birden bir gün bir yerlerden bir güneş doğar
tam kavuşmuşken aydınlığa
aniden çıkan rüzgar herşeyi devirir
o rüzgar ki, aslolan onun ruhundaki kederdir
bundandır deliliği
kızamazsın


bağrına basarsın rüzgarı
çünkü bilirsin ki aslında o rüzgar senin kalbindir
kalpten öteye de gidilecek ne bir adres vardır
ne de uzayan bir yol


kalbini basarsın kalbine
bağrını basarsın kalbine
yüreğini basarsın bağrına
sonra oturur, derin derin ağlarsın
sığ sular gibi hazin


kalpten öteye yol olmayacağı gibi
kalbin kalpten başka gidecek ne bir adresi
ne de bir kapısı olmadığını anlarsın


kalbi kalp yapan aslında yine kalptir
kalp ki berisinde çarpan başka bir kalp pıhtısı candan ibarettir
kalp bir kalbin eseridir
kalp diğer kalbin eşidir

eğer öyle olmasaydı hala çarpar mıydı?


fulya