geceler kardeş olurken ayın karanlığına
an gelir tükenir kendi içinde
yabanıl bir gezinti olur
salıncak kurup bulutlara
el sallarız seninle
bir düşün içinde birbirimize

dokunurken o el bana
alevler yanar avuçlarımda
ateşler yanar dumanı tütmeyen
ayazında akşamların
dudaklarımın isiyle eş olurum
er şafaklarında

sormadan hiç sorgulamadan
bağdaş kurup oturdun
asi gelinciklere inat
ve bir düşünüşün içinde kayboldun
gün ışığı gözlerine bakarken
yakalayıverdin ruhumu en zarif yerinden

vururken yürekte ki sevgi dalgaları sahile
elimin tersiyle sildim gecelerin terini
sağdım en büyük zamanları
prangal avuçlarımdan
düştük bir menzilliğin gölgesine
her mevsim can verdi denizlere
adımız
koyu şafaklara asıldı

titrek bir aleve yürüdük beraberce
hicran masallarıyla
yoksul çiçekler ektik
kendi varsıl bahçemize
bir tutam çığlık olup ulaştık yücelere
gömsekte tüm sızıları aşkın kanadına
korkular sürdük asil yüreğimize
ıtır ürkeklik koktu sevda

şimdi
baharın devingenliğine bulaştık
yürüyoruz kendi tarumarlığımızda
yılların hıncı çıktı sanki bir çırpıda
özlemden kavrulmuş ellerimize
kim bilir bir gün
kınalar yakılır belkide...