her şey sus/tu
rüzgâr yoksunu, tayfasız bir yelkenlisin
ve şimdi cehennemin kapıları açılmakta içinde
kanını donduran vurgun
kıyı ve kurtuluş, çok uzak bir imge

varoluşunu biçimlendiremeyen eller/in kanıyor
kalbin, acıdan patlayacak birazdan
döndürüp duruyorlar başını alıcı kuşlar

/zamansız ölüm/ zamanlısı var mı ?/

kendi tükenişine seyirci akıl, boşluğa akıyor
zaman parçacıkları arasından
çarpa çarpa geçip gidiyor replikler
bir dağınıklığın içine düşüp, toplanamıyor düşünceler…

/yer neresi, gök neresi ?
kavram /karmaşa/

her şimşek çakımında bir körleşme
alkol bulanıklığında görüş
açığa çıkamayacak, kara bir fotoğrafın
külçe ağırlığını taşıyamıyor omuzun
artık, saatler kurulamayacak geleceğe
hep bir eksik konacak sofraya aş

/gidenin gözlerinde kaldı gün
mevsimler eksildi yüreğinden/

fazlaya tahammülün olmayacak hiç
bahara tırmanan sarmaşığı, kesip atacaksın kökünden
hayat şaşırtmasından girdiğin, yaban yolda yürürken
her gün biraz daha eksileceksin kendinden

ne sen, ne de toprak gerinebilir taze bir dirilişe
yaşamında yaz bitti
akşam sesleriyle sürer yaşamak zulmü
tek kişilik acı, mütemâdiyen güz hayatındaki…


Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir