lisanını bilmediğim bir dil takıldı
dudaklarımın arasına
anlatması kısa özgürlüğüm kısıtlı


asırların yükünü sıraladım
gözlerimin alabildiğine
görkemli alın yazıma yoksulluğumu yapıştırdım


kıyısına taş bağladım
yalnızlığımı tutuşturup ucuna feryat figan


çocukluğumda oynadığım oyun taşlarımı fırlattım
oynaşan suyun yüz rengine


gençliğimi sonsuzluk sayıp bağladım ipin kaç düğümüne
korkularında adım kaybolsada
silinse ömür yıllarım azalsa çarpılarım
boyadım kendimce renlerimi
avuçlarımda kalan izlerine
tutkun kaldı yinede nafile


satırlarımı özgürlüğümün sesinde kaybettim nasılsa
kalemim yine karamsarı s/ayıkladı
aydnlığı söndürür karanlığın ipleri
dolanır gün boyu ayaklarımın bağına


çocukluğum tırmanır tahterevallide kayar umutlarım
ellerim çamur
ellerim kirli
ellerim umutsuzluğa açılan pencere
gecenin güne küskünlüğü ışıkların altında son bulur
geleceğim aydınlanıyor apansız

sessizce süpriz dilimde dolanır s/ayıklamalarım bilinmezliğe doğru....


n.altın 03/11/2010