Seni düşünmek bir gece vakti ansızın,herkes sevdiğiyle beraberken
Utanmak,ellerimi kırmak yolunda,bakamamak gözlerine sevinçle
Bir hayal dahi olsa,mısrada taşırmak seni,yalansız hücreleriyle
Sahteleşen yüzlere kızmak,sonra seni görmek yolda ilerlerken

Tüm yüzlerde,bu o muydu değip aldanmak,aldatılan hayallerle
Gönle sarmak problemi,ilaç olmak,zehirli ballar imamesin de
Kelimeleri sana yazmak,adına takmak hiç bilmesem de yüzünde
Sonra durulmak,kelimelerin tahribatındandır yorulmak ansızın yine

Ve hiç olmadığını düşlesen de,rüyalara az dahi olsa inanmak
Ellerini bırakmamak üzere,bir ömür aldatmadan beraber yanmak
Senin gibi,ne veririm artık sevdiğime tatlı isyanlarında dinlerken seni
İşte yaşamak bu aslında,belkide istediğin uzun bir devasız kederi

Biliyorum aldığın tüm hediyeler şu anda paketsiz,renksiz
Sevdiğin tüm hisler içinde ki kederle ve daim fersiz
Ne desem artık tüm sözcüklerim adına faydasız
Bir pesimist gözyaşları mısralarım,tekrarlarım hep bahtsız!...

Bildiğini bildiğimden artık gururluyum,hilesiz kelimelerim
Ne kadar da üzülsen,bir ömür de ayağmıza geliyor çiçeğim
Bir haykırış olurum son mısrada,haykırırım seni
’Bu şehir çılgın,bu şehir deli...Ben seni görmedim mi?’