gitmek zorunda mıydın bu kadar erken
Dünya kadar insan seni severken

gökyüzünde bulutları gözlerin olarak görüyorum
şimşek şimşek çakarken

hayret ediyorum
bu kadar olumsuzluk yaşanırken
keskin bakışlarıyın altında
nasıl dura biliyorsun oralarda

belki de
tutamıyorsun kendini
eminim bulutların arasından damla damla süzülen
senin göz yaşların

nasıl acı çektiğini
yüreğinin fırtınalarda nasıl savrulduğunu
içinden gelen duygunun
Samsun’a yeniden ayak basmak olduğu biliyorum

neden bu kadar erken gittin deniz gözlüm
nasıl bunca seveni terk ettin
saçlarında altın sarısı yıldızları nasıl kaybettin

çoktandır ağlıyor Türkiye gidişinin ardından
deresinden
tepesinden
taşından ve toprağından çığlık çığlığa
bu yalvarış bu haykırışlar senin için
gel nerdeysen

gör ki
karış karış satıldı Vatan’ın her köşesinden

kovduğun düşmanlar geri dönüyor
sessiz sessiz sinsi sinsi farkettirmeden

bastığı toprak inlerken riyakar ayaklar altında
sızlarken kemikleri şehitlerimizin
gidiyor şahin gözlüm Vatan elimizden

uykular kaçar oldu
düşmanlar güler oldu
sıla hasreti yavaş yavaş kayboldu
gitmek zorunda mıydın bu kadar erken

akıl olmayınca başta
laiklik ağır hasta
Cumhuriyet kara yasta
ne olur dön barış gözlüm
bir daha gel Dünya’ya...