Kan damlatır yüreğim avuçlarına
Her güneş batığında yüzüme çarpan gölgende
İçimde çalışan işçiler
Kalbimi kazıtır yüreğine...

Sen uzak iklimlerin bulutuna
Sererken yüzünü
Ben son duraklarda içimden düşerim
Serilmiş sıcak kumların içinde
Sararmış rengimi dişlerim

Durup gözlerimle seyre dalarım
Son uykularımı uyanırken
İzlerine dil yalatan bir köpek gibi
Dokunuşlarımda, bıraktığım izleri
Avucumda sıkıca sarmalarım

Beynime dikenler batar
Avucum kanarken aşka
Kapılar sürgülenir gözlenirimin yüzüne
Ruhum çırpınırken sonsuzluğuna
Ayaklarım kendini asar
Saç tellerinden

Üstümde doğuran kara bulutların lanetine
Dokunmak isterken
Seni düşürüyorum içimden
Bakarken çırpınan yerdeki haline
Beynimi yitiriyorum


İçimden geçerken tiren rayları
Vagonsuz
Uykularımın içinde
Yeni geceler işler yüreğime

Gözlerim kenetli uzağında gezinen
Gölge hallerine
Şaş bakar…

Sıcak hala bıraktığın koynum
Salıncakta bıraktığın koku
Hala havada nefesim kadar ağır

Unuttuklarım birikse de
Arkamda sesin kulak zarımda
Davul kadar yakın beynime…

Gözlerimden düşerken gölgen
Ruhum beni bıçaklar
Derinden sızlatarak…