en güzel tutkuların
en öfkeli tutsağı endişe
gece yarısı eylemi uykusuzluklarım
biat ettim gecelere

güvercin gözyaşında üşürken
kış karanlaığında gözbebeklerime aydınlığı
eski bir roman tadında
yüklensin hece hece

gelip otursun göğsüme zaman
görmeyeli içimden
kimler gelip geçmiş
yüzyıldan kalma bir gece mavisinden

kalın bir yağmur damlası
camlarımda kırılıyor
dağılıyor
amansız ruhumda kankırmızı damgası

bakarken uzaklara
beyaz nilüferler yüzer gözlerimde
aşkın uğultusuyla
zenginleşirken kalbim
siyahlarla örterim gecenin yüzünü

imzalamak gelmiyor içimden ayrılığı
geçip giden bir sevdanın arkasından
öykünmek istemiyor aşk

rüzgar daha da yorgun
göğüs geçirirken tüm ağırlığıyla
direniyor düşünceler
solgun
bir gülümsemem kalıyor aynalarda ağlamamsı

yine mi ömrüm son bahar
yine mi her akşam buğulanacak camlar

ben doysam geceye yeniden
acıkmalıyım güne
ısıtmalıyım arzuyu
sen varsın diye

ruhumda olan bir şey söyle
yorgun umutlarım
mistik bir uykuya dalarken gecede
yol almaktayım sana doğru

doğdu doğacak güneş derken
unutkanım ben aşk
savunmasızım sevgiye...