Becerip yazabilsem aşkımı hece hece
Kim okusa kıskanır “bu nasıl aşk vay” derler
Güne düşse cemalin sana bürünse gece
Bakışına “güneştir” gözlerine “ay” derler…

Kalemim titremese parmağımın ucunda
Gökkuşağı misali sayfalar renk renk olur
Melekler şarkı söyler şiirin başucunda
Girizgâhı finali her aşka mihenk olur

Leyla merak ederek bu güne geri döner
Yazılanı kıskanıp Mecnunu reddederdi
Sevdanın sarayında bin yıllık ateş söner
Yeni bir ateş yanar ve benden bahsederdi

Kaf dağının bağrına senli düşler çizer de
“Asıl Ferhat” olarak her gün ödül alırdım
O güzel gözlerini gökyüzüne dizer de
Gündüzü inkâr edip gecelerde kalırdım

Söz konusu sensin ya bağlanmış elim kolum
Heyecanı yenip de çıkamam ben karşına
Bu yüzden hep uzuyor seninle vuslat yolum
Sevdamdaki bir arşın dönüyor bin arşına

Ah ne olur sevdiğim bir cesaret zerk etsen
O güzel gözlerinle şu çaresiz halime
Halimi anlasan da nazlarını terk etsen
Muştulu cevap yazsan gönül arzuhalime

Diyeceğim odur ki şair sana sevdalı
Lakin alışkın değil gül dalına konmaya
Sen akıl alan güzel bir o kadar edalı
Var mısın kalbin ile kalbime dokunmaya

İHSAN TURHAN