Alnımdan çalakalem geçen yazgım
Gözlerindeki namlulardan böğrüme dolan kurşunlar
Mayın tarlalarında yürüyorum artık
Bahar/sızım…

Mihrimam
Seni gördüğüm ilk anda
Yüzümden tertemiz sular aktı
Bir gonca gönlümde
Henüz gerçekleşmiş kehanet gibi açtı..

Hani ışığa bakarsın
Işığın izi kalır ya gözün ardında
Sen gözümde beliren ışık huzmesi
Gözlerimi kapattığım her an, sen zonkluyor şakağımda
Gördüğüm her şeyde sen, Mihrima…
Kalbime vurulmuş bir mühür;
Hercai; kara, mor bir damgasın yüreğimde

Yeni doğan bir çocuğun gözünde
Gözyaşları nasıl gülerek çoğalırsa
Senin gözlerinde aşk öylesine katmer katmer açtı
Karanlıklarıma değdi gülüşün
Bu yüzden hayata aşermem
Bu yüzden sevdaya boyun eğmem

Hikâyemizi yazsın istedim kalem
Olmadı
Kerevetine koyamadığım masalın
Simleri döküldü yazamadım
Bir seni anlatamadım Mihrima…

Nasıl baş ediyorum hayatla,
Sordun mu bir kez olsun bana?
Işığına boyandığım o anlar,
Minik mutluluklar,
Anladım;
Ben sensiz, ışıksız yaşayamazdım Mihrima


Öyle bir yerimden yaralıyım ki,
Ne kadar sevsen geçmez sancım
Sokul artık kıyılarıma
Dindir hasreti Yaradan aşkına
Kendiliğinden aşkla dolmuş gözlerinde
Seher yıldızları ağarken
Hayra yormak istediğim rüyamsın Mihrima
Kelebeğe dönüşmek isterken yüreğim
Kozamın içinde tüketme beni…
Kalbimde yerini bilmediğim bir delik
Dimağımda bana yetmeyen binlerce sözcük
Çıkmazlarında yürüdüğüm bir labirent hayat
İzin ver gözlerine
İzin ver gözlerin düş/sün gözlerime
İçime sızan karanlıklardan
Seninle bir yol bulayım

Bir ceylan ürkekliğindeyim Mihrima
Yüreğim titriyor
Boran boran, tufan tufan
Yalnızlık boyuyor pencerelerimi
Gecelerin sessizliği bile uyutamıyor uykusuzluğumu
Dinlenmeye ihtiyacım var dizlerinde
Uyumalıyım
Yılların yorgunuyum
Hayat vurgunuyum
Sağanaklarım var biriktirdiğim
Yağmalıyım
Çok doluyum bir bilsen
Bilsen Mihrima

Şarkın bütün aşklarının yazıldığı kalemle yazınca
Hiç silinmezmiş belleklerden aşk
O yüzden yazmak istedim..
Ama;
Elsizim, kalemsizim, sensizim..
Adına aşk dedim Mihrima
Kayıp gidersen hikâyemden
Kıyamet olur,silinir gözümde hayat
Sevgisizlikte kurur cihan
Dünya dediğin nar-ı cehennem olur

Ah Mihrima’m
Sen gelince aşka
Saban aşkla sürerse gönül türabını
O vakitte yeşerir binlerce başak
Atların nallarından binlerce yıldırım dökülür
Simlenir hikâyemde altın yaldızlı sayfalar
Güneşin ışığı aya vurur
Sen düşünce geceme aydınlanır daha ilk akşamdan
Şavkı düşer gönül sularıma
İliklerine kadar titrerken mehtap
Her mevsim nevbahar olur


Perihan Tunçok Kılıç
Esmize