Ne zaman yıldızlara baksam,
Göklerin laciverdinde gözlerinle buluşuyorum.
Yağan her yağmur damlasında,
Süzülüp yüreğinin incesine düşüyorum.

Aynalara bakıyorum;
Dudaklarımda senli tebessümler.
Gözlerimde sezilirken
Sevdanın aşikâre çizilmiş eşkâli
Yüzümde hicret ettiğim mevsimlerin
Nakşettiği izleri silip geçen,
Miladı seninle başlayan bir nefti bahar.


Adresi unutulmuş yollara sefere çıkıyorum
İçinde yazılmamış bir hikâyenin iki kahramanı
Harfler düşüyor satırlarıma sevda mahmuru
Dökülüyor dilimden özlemle bezenen o iki kelime
“Seni seviyorum.”


Gecelerden korkuyordum, karanlıklardan
Sonbaharın gök gürültülü yağmurlarından
Seninle aralanıyor, ufkumu saran kara bulutlar
Sarıyor bütün benliğimi derin maviliğin
Silip geçiyor korkularımı,
Huzuru davet eden rengin
Yüreğime doğuyor hoş telaşlı bir bayram arifesi
Kulağımda çınlıyor“seni seviyorum” diyen
Nağmelerinin o davudi tınısı



Ömrümün defterinde
Sararmış, yırtık sayfalara yazdığım geçmişi
Nevruza yakılan ateşe, karanlığı söksün niyetiyle
Tutam tutam atıyorum
Geçmiş nara dönerken
Ben eskiden kalma, köhne anıları
Rüzgârın eline teslim ediyorum
Senli rüzgârlar savuruyor içimdeki külün griliğini
Acı, bir koku olup çıkarken genzimden
Geçmişe veda, bir el-veda oluyor
İçi hayatla dolu o kelimeleri duyuyorum dilinden
“Seni seviyorum.”


Bir sabah salası düşüyor kulaklarıma
Huzura doğruluyorum
Seherin aydınlığında
Toprak bereketle terliyor,
Bir kardelen aşkla baş veriyor
Üzerine koku dökülen ilkbahar çiçekleri
Yaşamı müjdeliyor…
Sen “seviyorum” dedikçe
Can suyu yüreğimin orta yerine ılık ılık dökülürken;
Hayat, kuruyan damarlarıma damla damla yayılıyor…
Seni seviyorum…


Perihan KILIÇ
ESMİZE 12.2.2011 İZMİR