Azizem
Ayak izlerinde toprağı
Gözlerinde suyu gördüm
Yedi çiçeğin rengini
Gönlünün sarayında buldum


Sesini her duyduğumda kırk göz pınar çağlar
Ümitlerim büyür olur bana gevher yük
Bir yanım petek petek bal olur
Bir yanım akar içime bildiğin ağu
Ah bir bilsen Azizem
Bir bilsen sensizlikten hep kendimle kavgalarım
Bildiğin kendime divaneyim
An gelir daralır canım
Sıkılırım
Bunalırım alacalı bulacalı renklerden
Renksizliği ölesiye özlerim...
Diken değer dilime,
Güller siteme kalkar
Ayıplarım dilime düşen çile izlerini…


Azizem
Yine ben senin
Kapının dilencisiyim.
Bir dem gelir yaparım
Bir dem gelir yıkarım.
Ne zaman sırrın beni örtecek diye beklerken
Yakasız gömleğime uzanan ellere düşmanım…
Dalayım deryaya derken
Bedenim dar gelir bana
Sığmaz olur ruhum bedenime
Altı üstü bir yumruk yürek
İster sefa ister cefa
Kürek hep aynı kürek


Azizem
Çatık kaşlı bulutlardan
Zülüfleri büyür dilberin
Gönlüme dil’den dökülen muhabbet iksirini
kana kana içerim…
“Gecenin karanlığını ümitler yırtar.” derler
Ümit ile geceleri gün ederim..


Ah Azizem
Bahar değil benim hevesim
Sen ol her solukta nefesim
Ayın on dördü gelmeden sorma
Geceyi nerden bileyim
Ne dedimse hep sana dedim
Nereye baktımsa seni aradı gözlerim.
Azizem bir seni,
Bir seni ben, ölesiye özledim.


Azizem
Seni tanıyalı beri
Baharı saçlarından yakalayıp
Hiç kış kuytusuna götürmedim.
Hiç kurumayan ağaçların altında
Sana unutulmayan nice türküler söyledim…


perihan kılıç (ESMİZE)
1.7.2013/İZMİR