Önsözü sevda ile bezenmiş
Bir şiir yazmak isterken mısralarıma
Gönül rızası ile baktım sen diye büyüyen yürek yarama
Karakalemler düşerken alın yazıma
Okuyorum aşka dair tüm bellettiklerini
Gözlerin düşüyor gözlerime..
Buğulu bir pencere gerisinden özlem tüten bakışların
Boşluğa fırlatılan bir ok kadar umut
Çölden vahaya, kuraktan ovaya akan
Yemyeşil bir nehre dönüyor kurak yalnızlığım….


Çocuk gülüşlerini alıyorum
Düşlerime sürüyorum mavi niyetine
Gönlümün girizgahına doğru kaldırıyorum başımı
Yüreğimin grisi pembeye dönüşeli hayli vakit olmuş
Yüreğine düştüğüm o günden beri

Sen gerçekleşmesi dilenen bir rüya
Sen aklımla arama giren
Sen kalbimin kilidi
Sen;
Sevginin yeşerdiğini gördüğüm kıraç toprağım


Pencereme konan beyaz güvercinim
Bir gözyaşı damlasında akıttın tüm acılarımı
Adımı unuttum, unuttum sevmeye dermansızlığımı
Silip attım dimağımdan kötü gün niyetine biriktirdiklerimi
Şimdi bir aşka, bir sana, bir de gökyüzüne tutsağım

Sevdan aydınlatır oldu yollarımı
Ey sevgili
Ey aşkın sinesi
Yolum sen, yolcum sen
Yağmurlar düşerken bir ekim akşamı
İzmir’in tüllenen şafağına
Ben yağmursuz da ıslanırım
İliklerime kadar sana biriktirdiğim
Hasretimle yıkanırım
Kendiliğinden aşkla dolan avuçlarımla
Seher yıldızlarını yakalarım

Tuz kadar mübarek, ekmek kadar kutsal bildiğim
Toprağın bereketince yüreğine düştüm…
Artık tüm vakitler hazansız bahar
Gönül bahçemde açıyor sarı beyaz kasımpatılar
Sevmiyorum şimdi hüzün kokan şiirleri
Seninle gülizara dönüp yazarım artık fasl-ı gazeller



Perihan TUNÇOK KILIÇ
ESMİZE