Daha dün geldin bana, köküme toprak gibi
Dalımda tomurcuklar daha açmadan soldu
Ne ben akarsu oldum, ne sen çağlayan, deniz
Henüz canı olmayan bir parça et’ti beniz
Girecektin kanıma, açacaktın çiçekler
Sevinmeyi beklerken, susuverdi böcekler

Mâdemki göçeceksin saadet konağımdan
Surlarını yık da git, mutluluk otağımdan
Küllerimin vedası sana yoldaş olacak
Hevesli kanatlarım uçmayı unutacak

Gelişin rüzgâr idi, gidişin tûfan oldu
Dallarımda tomurcuk açmadan hazan oldu
Uçuşan saçlarını, topladın bohça gibi
Al yanağın sarardı hazanda bahçe gibi
Can ruhun beklerken, kaçırdın onu benden
Kuruttuğun dalların yaprak, rengi tenimden

Mâdemki göçeceksin saadet konağımdan
Surlarını yık da git, mutluluk otağımdan
Hasretine susarken dolu vurdu bengimi
Benim derdim çaresiz, sen bulursun dengini


Abdurrahim Küçük
___________________________________________________________________________
Bengi : Sonu olmayan hep kalacak olan, ilimsi, ebedi.