Bir eylül sabahı uyanıyorum kentin soluk yüzüne

Yağmur sesine vurmuş darbenin kan sızdıran gözleri

Ve güne düşmüş cehennem serinliği







Suya duran aksimi neşterlesem diyorum

Üşüyorum

Avucuma sığmıyor yüzüm

Yüzüm esmer

Yüzüm hüzün düşürmüş gamzelerine

Yüzüm bin yıllık militan büyütüyor sessizliğinde







Yozlaşan ellerime dokunuyor

“gidelim buralardan” diyorsun

Üzülüyorum

Kızma bana ölüm gözlü yar

Memleket havasında tutuldum ben sana

Parkalı zamanlarda Ahmet Arif düşmüşken dudağıma

Koyu bir geceyi çağırıyordu bu kent

Ağlıyordu güneş eylülün kollarında







Şimdilerde uyuyamıyorum

Her gece sıçrayarak bölünüyor uykularım

Bir de sen iniyorsun düşüme

Memleket yorgun

Sen yarım

Ahh! Ölüm gözlü yar

Oysa

Yusuf’u gözlerinde

Deniz’i saçlarında yakalamıştım bir eylem ortasında

Avuç içi yangınlarımda boy vermişti baharlar







Aydınlığı olmayan güneşli günlerdeyiz

Dilimizde 68 türküsü

Ahh! yar

Nasıl da sana gelmek istiyorum her akşamüstü

İzin vermiyor içimdeki bu yoz topraklar

Sığ sularda boğuluyoruz

Gölgemizi kesiyor karanlığın elleri

Şimdilerde sadece özlemekle yetiniyorum

Hatırla

Nasıl da taşımıştık yüreğimizdeki o aydınlık sevgiyi







Bir bilsen

İçimden nasıl da sen sızıyor

Sızlıyor memleketin kanı çekilen damarları

Baharı söküp alan bu eller kimin

Körelmiş yüreklerin gönül gözleri

Diller sus

“sus” yüreğim

Allah aşkına “sus”

Taşımıyor artık zaman

Ne beni

Ne sevgiyi

Ne sevgiliyi








sevgi dündar@ağustos2010