Kırık bir kapı üzerime kapanıyor
Yüreğimin simsarları çığlık çığlık içimde
“kal” diyorsun
Kalamıyorum
Saat kadranında takılı kalıyor zaman
Bunalıyorum
Bir film seyrediyorum
Hiç alakasız replikler düşüyor dudağımdan
Shakespeare çıkartma yapıyor şiirlerime
“ senin dudaklarınla, dudaklarım günahtan arındı
Öyleyse şimdi günah dudaklarımda kaldı”
Davetsiz misafirler odada
Havada bakır rengi bir hal





Ben sana geliyorum içimin tünellerinden geçip
Bir hastane koridoru kalmış aklımda
Yanlış yerdeyim/ biliyorum
Öksürük nöbeti yorgunluğu gibi
Sancıya yumuluyor gözlerim
Telaşlanıyorum
Seni görmezsem öleceğim
İmgeler kuduruyor sessiz duruşlarımda





Endişe düşüyor bu kentin gözlerine
Gökyüzünde amansız yıldız kalabalığı
Şaşkınım
Seni bulamıyorum kalabalık içinde
Sesin düşüyor tenhalığıma
“kal” diyorsun
Kalamıyorum
Gitmek ne mümkün
Saklanıyorum





Tüm zamanlar seni çağırıyor içimde
Geçmiş
Bugün
Gelecek
Sabah olsa da bu kâbus bitse
Büyüyerek üzerime geliyor gölgeler
Bilmiyorlar köpek gibi yalnızım
Senden kalan son şarkıyı söylüyorlar
Geliyorlar
Geliyorlar
Nasıl da rahatlar elleri ceplerinde





Boğuluyorum odada
Dışarıya çıksam diyorum sıyrılarak zamanın içinden
Toprağa basmaya korkuyorum
Gölgeler
Büyüyorlar/ gülüyorlar
Ya sen gidersen
Yoksan döndüğümde
Kokun genzimi yakıyor
Sesin vuruyor yine
“kal” diyorsun
Kalıyorum
Giden sensin her seferinde
Bu kâbus yordu beni
Gözlerimi artık yumsam diyorum
Gülüyor bana gece







Sevgi Dündar@Ağustos2010